Σχετικά με τη στοχοποίηση των αλληλέγγυων, θα θέλαμε να κάνουμε έκκληση για περισσότερη σκέψη, σεβασμό και λιγότερη εκ του ασφαλούς επίθεση.
Συγκεκριμένα: Άνθρωποι, πολιτικοποιημένοι και μη, ατομικά ή συλλογικά, κυρίως από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα, άφησαν τα σπίτια, τις οικογένειες και τις εργασίες τους ακόμα και στάθηκαν δίπλα στους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Μέρα και νύχτα, για πολλές ώρες. Και πολλοί από αυτούς το έκαναν για πρώτη φορά.
Οι ίδιοι άνθρωποι δεν θα το πουν ποτέ αυτό, αλλά χωρίς δεύτερη σκέψη, έκαναν βάρδιες, μεταφορές, τακτοποίησαν τόνους ρούχα και είδη ανάγκης, έβαλαν τα αυτοκίνητά τους, τις βενζίνες τους, άνοιξαν τα σπίτια τους, παραχώρησαν μέχρι και τα μπάνια τους, τα πλυντήριά τους και τα υπάρχοντά τους στους ανθρώπους που βρέθηκαν σε ανάγκη. Οι λογαριασμοί των τηλεφώνων τους έφτασαν στα ύψη. Για να βρεθεί ένα χαρτί, να γίνει μια μετάφραση, να αγοραστεί ένα φάρμακο, μια επείγουσα ανάγκη, να επικοινωνήσουν με ένα νοσοκομείο. Σε καθημερινή βάση. Βρέθηκαν μπροστά σε έκτακτα περιστατικά και καταστάσεις. Την αρρώστια, την απελπισία, τη καταπίεση, το αδιέξοδο του συνανθρώπου τους. Και που αρκετές φορές, είχαν κίνδυνο ζωής.
Η σωματική κόπωση και η ψυχική επιβάρυνση όλων είναι μια αλήθεια παρά το γεγονός ότι ισορρόπησε μέσα από την ζεστασιά, τη φιλία και τις σχέσεις ζωής που αναπτύχθηκαν με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
Είναι εξοργιστικό να ακούγεται για αυτούς τους ανθρώπους ότι “τα παίρνουν”. Μόνο έδωσαν. Κι αν πήραν κάτι, αυτό ήταν η αγάπη των προσφύγων.